Afgelopen weekend (16 tot en met 18 maart) werd er door 7 leden van onze scouting voor de derde keer meegedaan aan Hike & Seek. Een weekend waarbij 275 Hikers en 150 Seekers, allen scoutingleden, compleet opgaan in het spel. In een gebied met een straal van 10 kilometer rondom Westelbeers, lagen 100 verschillende checkpoints verspreid. Aan de twee hiketeams van onze scouting de taak om zoveel mogelijk van deze punten te vinden zonder gespot te worden door de Seekers! In het onderstaande verhaal lees je de ervaringen van één van onze leden!!
Als nieuwkomeling tussen de wat meer ervaren hike&seekers wist ik niet helemaal wat me te wachten stond. Ik had verhalen gehoord van mijn teamgenoten, en dan vooral dat het heel gaaf is om mee te doen. Het is natuurlijk niet voor niets dat je elk jaar moet vechten om een plekje in de competitie en anders hopen dat je op de wachtlijst kan, om dan maar te hopen dat er een team uitvalt. Maar wij mochten ons tot de gelukkige prijzen, wij mochten mee doen!
Na snel nog wat laatste materialen te hebben ingeslagen omdat het weer besloot iets anders te doen, van prima lente weer naar lang leve thermo ondergoed, waren ik en mijn teamgenoten er helemaal klaar voor. En we hadden er vooral heel veel zin in.
Het aanmelden en het intekenen van de checkpoints was gelukt, nu moesten we ons opsplitsen in twee teams en konden we van start. Rugzak op, tentje mee en gaan!
Het begon al goed, twee seekers die op hun fietsje rondom het startgebied bleven zwerven waardoor het voor ons lastig was om verder te komen. Dat betekende vooral heel veel de bosjes in duiken en achter bomen gaan zitten om steeds weer ietsjes verder uit het gebied te komen.
Ik snapte gelijk waarom het zo’n kriem is met die inschrijvingen ieder jaar, het is ook gewoon heel gaaf! Soldaatje spelen voor volwassenen!
Uiteindelijk zijn we het gebied uit kunnen komen en hebben we onze tocht voort kunnen zetten.
Na een aantal uur zijn we ons andere team tegen gekomen en hebben het laatste stuk nog samen gelopen richting de eerste slaapplek.
Ik kan je vermelden dat niet helemaal zonder slag of stoot is gegaan. Je moet je indenken dat je zonder zaklamp loopt en het erg bewolkt was, dus erg donker. Behalve dat het wel ideaal is om niet gespot te worden, kan het zomaar gebeuren dat er ineens een koe even komt kijken wat wij allemaal aan het doen zijn en het blijkt dat je in haar buitenhok over het hekje probeert te klimmen. Waar ook nog schrikdraad achter zat. Sommige van ons team kunnen je vertellen dat het schrikdraad werkt.
Omdat er tijdens de tocht ook nog iemands zijn tas in de sloot was gevallen was het nog even spannend of hij nog wel droge slaapspullen zou hebben en een droge tent.
Uitslag: waterdicht
Experiment: geslaagd
Na aankomst op onze overnachtingsplek, was het tijd om te relaxen en nog even op te warmen bij het kampvuur, om de volgende ochtend weer fris en fruitig te starten.
Fris was het! Maar in de ochtend je tentje open ritsen en wakker worden in een wit winter wonderland maakte veel goed.
Eerst bij het kampvuur goed ontbijten om vervolgens de tocht weer voort te zetten door de sneeuw.
Hoewel zich de pijntjes de eerste dag al aankondigenden, viel het me in de ochtend alles mee en begon ik vol goede moed aan de tweede dag. Gewoon door banjeren en niet (te veel) zeuren was mijn motto dit weekend.
Deze keer was het wat lastiger om uit handen te blijven van de Seekers. Zij hadden het voordeel dat het nu overdag was en wij in de sneeuw makkelijk te zien waren door onze bepakking en kleding.
De tweede dag bestond daarom vooral uit het uit handen blijven van de Seekers en met wat geluk ook nog wat Checkpoints meepakken. Dit ging ons nog best goed af, totdat we het eindpunt naderden en er veel op de loer lagen: Geef ze eens ongelijk. Na een tocht van pak en beet 8 uur stond daar voor ons een heerlijke maaltijd klaar en was er door de organisatie van het weekend een feest georganiseerd. De pijntjes die ik in de ochtend nog wel redelijk mee vond vallen waren nu toch echt aanwezig. Maar dat mocht de pret niet drukken, we waren op tijd binnen en ook van het andere team had iedereen de eindstreep gehaald!
We zijn misschien niet in de top 10 geëindigd. Maar we hebben veel gelachen. Elkaar geholpen toch nog even een paar kilometer extra af te leggen ondanks de natte, koude voeten. Elkaar door prikkeldraad en over poortjes heen geholpen en elkaar moed inpraten als de ander het even niet meer zag zitten. Wat mij betreft kan je je dan geen betere teams bedenken! En als het aan mij ligt volgend jaar weer!
